گـفـتند آسمان و زمیـن بی قرار اوست            خورشید شعله ای، قَبَسی از شرار اوست

گـفـتـند اوسـت مـحور منـظومۀ حیات            گفتند گردش دو جهان در مدار اوست

گفتند کعبه چشم به راهش نشسته است            صبح و سپیده و سحر آئینه دار اوست

گـفـتـنـد روز جــلـوۀ آن آخـرین امـام            پیغمبری، مسیح نفـس در کنار اوست

مـتـن حـدیـث افـضـل الـعـمـال امـتـی            تصویر قـدر و مـنزلت انتـظار اوست

یـک نکـته از هـزار بگـویم که منتظر            خود در میان جمع و دلش بیقرار اوست

آنکس که دل به جلوۀ موعود بسته است            در اختیار خویش نه در اختیار اوست

آن کس که شاملش بشود لطـف محض یار            شاید که ادعــا بکـند مهــزیـار اوست

او را بخوان در آیـنـۀ نـدبه و سـمـات            فرزنـدی از سـلالـۀ طاها و محکمات

روی لبـش تلاوت لبـیک دیـدنی سـت            آری دعـای او به اجابت رسیدنی ست

احـیـــاگـر مـعـالـم دیــن خــداسـت او            شمس الضحای روشن و نور الهداست او

ای آخـرین امـیـد بشـر در کـویـر غـم            حـرم حریـر عـاطـفه در زمهریـر غم

مضـمون بکر و ناب مناجات جوشنی            فـرزنـد اختـران درخشـان و روشـنی

چـشمـان مـا غـبـار گـرفـتـه نـیـامـدی            دامـان انـــتــظــار گـرفــتـه نـیـامـدی

دیشب به خوابم آمدی ای صبح تابناک            خـواندم متی تـرانـا گـفـتم مـتی نراک

یا ایـها الـعـزیـز ببـین خـسـته حـالـیـم            چـشـمان پر سـتـاره و دسـتان خـالـیـم

مائـیم آن خسـی که بـه میـقات آمـدیـم            شرمـنده با بضـاعـت مـزجـات آمـدیم

شـام فـراق سـورۀ والـیـل خـوانـده ایـم            یوسف ندیده اوف لنا الکـیل خوانده ایم

یـا ایهـا العــزیـز به زیـبـائیـت قـــسـم            بر حسن دل فـریب و فریـبائـیت قـسم

موسی تویی، مسیح تویی، مکه طور توست            شهر مدینه چشم به راه ظهور توست

تنها نه ازغمت دل یاران گرفـته است            چشم بقیع، تر شده باران گرفته اسـت

شعر «شفق» حدیث زبان دل من است            تکرار نـام تـو ضـربـان دل مـن است